Laf Arasında Birkaç Hayyam Rübaisi(Ölüm yıl dönümüne az bir zaman kala)

Her gün yeni bir gün doğarken,                        

Bir gün de eksilir ömründen;

Her şafak bir hırsız gibidir

Elinde bir fenerle gelen.

Var mı dünyada günah işlemeyen söyle;

Yaşanır mı hiç günah işlemeden söyle;

Bana kötü deyip kötülük edeceksen

Yüce Tanrı ne farkın kalır benden söyle.

Mal düşkünleri rahat yüzü görmezler,

Bin bir derde düşüp, canlarından bezerler,

Öyleyken ne tuhaftır, yine de övünür.

Onlar gibi olmayana adam demezler.

Dünya üç beş bilgisizin elinde;

Onlarca her bilgi kendilerinde.

Üzülme eşek eşeği beğenir:

Hayır  var sana kötü demelerinde.

Biz gerçekten bir kukla sahnesindeyiz:

Kuklacı Felek usta, kuklalarda biz.

Oyuna çıkıyoruz birer ikişer;

Bitti mi oyun sandıktayız hepimiz.

Varlığın sırları saklı senden, benden;

Bir düğüm ki ne sen çözebilirsin ne ben.

Bizimki perde arkasında dedi-kodu:

Bir indi mi perde, ne sen kalırsın ne ben.

Sevgili, seninle ben pergel gibiyiz.

İki başımız var, bir tek bedenimiz

Ne kadar dönersem çevrende:

Er geç baş başa verecek değimliyiz.

Ne bilginler geldi, neler buldular!

Mumlar gibi dünyaya ışık saldılar

Hangisi yarıp geçti bu karanlığı?

Birer masal söyleyip uyuyakaldılar. 

Dedim: Artık bilgiden yana eksiğim yok;

Şu dünyanın sırrına ermişim az çok.

Derken aklım geldim başıma, bir de baktım:

Ömrüm gelip geçmiş hiçbir şey bildiğim yok.

Niceleri geldi, neler istediler;

Sonunda dünyayı bırakıp gittiler;

Sen hiç gitmeyecek gibisin, değil mi?

O gidenlerde hep senin gibiydiler.

Dün özledim de seni coştum birden bire;

Çıktım Senin yerin dedikleri göklere

Bir ses yükseldi ta yukarda, yıldızlardan;

Gafil, dedi; bizde sandığın Tanrı sende!